ΑΓΑΠΩ μεν, ΑΜΑΡΤΑΝΩ δε© Service Pack 1

• Γιατί θεωρείς ότι αγάπη είναι… Ο 8ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΛΥΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΓΙΟΣ ΣΟΥ ΝΑ ‘ΧΕΙ ΑΠΟΡΙΑ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ, ΝΑ ΣΕ ΡΩΤΑΕΙ ΤΡΕΙΣ, Ν’ ΑΠΑΝΤΑΣ.  ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΟΥΡΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΝΑ ΓΙΝΕΣΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΚΙ ΤΟΥ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ ΣΤΑ ΕΝΤΡΟΜΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΤΟΥ. ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΣΟΥ ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ, ΕΣΥ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ!!!
• Γιατί θεωρείς ότι αγάπη είναι… Ο 8ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΟΣ ΣΟΥ ΝΑ ΛΑΧΤΑΡΑ ΚΟΙΤΟΝΤΑΣ ΣΕ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ, «μπαμπά να παίξουμε?» ΚΙ ΕΣΥ ΝΑ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΑΣ «μετά». ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΟ «μετά» ΣΟΥ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΠΟΤΕ!!! ΤΑ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ  ΖΩΗΣ ΣΟΥ.    ΤΗΝ ΚΟΡΟΥΛΑ ΣΟΥ!!!
• Γιατί θεωρείς ότι αγάπη είναι… ΝΑ ΠΡΟΣΔΟΚΑΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΒΑΛΣΑΜΟ, ΟΤΑΝ ΞΥΔΙ ΠΟΤΙΣΕΣ ΤΗ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ. ΝΑ ΠΡΟΣΔΟΚΑΣ ΧΑΔΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΑΓΓΙΞΕΣ ΠΟΤΕ ΤΗ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ. Ε?! ΤΟ «αφάω»??! και χωρίς το «άγαν». ΝΑ ΠΡΟΣΔΟΚΑΣ ΑΓΚΑΛΙΑ (εκ του αγάλλομαι) ΟΤΑΝ ΤΗ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ ΕΡΑΝΕΣ ΜΕ ΓΚΡΙΖΑ ΜΟΥΝΤΗ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ!!!
  (αχ! παλιομαλάκα μου εσύ. Τώρα κλαίς? )
• Γιατί θεωρείς ότι αγάπη είναι… στα «χρόνια πολλά» που σου ‘στειλα να λες «ευχαριστώ», αλλά να σκέφτεσαι «μπα! μετά από 20 χρόνια το θυμήθηκε?!» Αυτό που σκέφτεσαι κι αυτό που λες να διαφέρουν τόσο πολύ!
• Γιατί θεωρείς ότι αγάπη είναι… να μου μεταλλάσεις την σύντροφο που γνώρισα, ξαφνικά σε σύ(ν)-ζυγο. Και στην πορεία καταντήσαμε και οι δυο υπο-ζύγια!

 

Τελευταίες δυο φράσεις: Της μητέρας του Simoncelli και δική μου.

 «Στη ζωή αν δεν κάνεις αυτό που θέλεις, το μετανιώνεις».

(Πικρά, επαυξάνω εγώ, διότι δεν μετανιώνω για όσα έχω κάνει που δεν ήθελα, αλλά ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ ΓΙΑ ΟΣΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ!!! Μόνο που σ’ αυτήν εδώ τη ζωή, η μετάνοια δεν σε σώζει. Του παπα-δαριού οι παπα-ριές ούτε για placebo δεν φτουράνε.)

 

«ΑΝΑΓΚΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ, ΠΟΥ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ».

(Αυτό που θέλει η ψυχή σου ΕΙΝΑΙ ανάγκη. Αν δεν της το προσφέρεις, δεν θ’ αργήσει η ώρα που θα ‘σαι νεκροζώντανος ζόμπι. Να εύχεσαι να μην το καταλάβεις ποτέ.)

ΔΙΟΤΙ… ΑΝΑΓΚΗ ΜΟΥ Η ΑΓΚΑΛΙΑ (είπαμε! εκ του αγάλλομαι). Την της μάνας μου που ξέρω ότι μ’ αγαπούσε αλλά μου στέρησε, την του προκομμένου που ξέρω ότι δεν με χώνευε και φυσικά μου στέρησε, την της συντρόφου μου που… δεν ξέρω αν…, αλλά στερήθηκα, την των παιδιών μου που… μ’ αγαπάνε(?) μεν, αλλά μη έχοντας την προσφέρει ως πατέρας, τώρα την στερούμαι. Ό,τι έσπειρα θερίζω. Τελικά τι σου ‘ναι η ζωή! Ο μόνος που μου την προσφέρει ανιδιοτελώς είναι ο Μάγειρας. Έχει πολύ καιρό να με δει και ξαφνικά με βλέπει μπροστά του? Παρατάει ό,τι κι αν κάνει κι τρέχει κατά πάνω μου και με σφίγγει στην αγκαλιά του. Τι κουλό κι αυτό! Όχι δεν είναι γκέι ο άνθρωπος. Τσεκαρισμένο.

 

ΠΟΣΟ Ν΄ΑΝΤΕΞΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΥΔΩΡ?

ΠΟΣΟ Ν’ ΑΝΤΕΞΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΟΞΥΓΟΝΟ?

ΑΠ΄ΟΤΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΓΚΑΛΙΑ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΠΟΛΥΥΥυυυυ!

Αλλά και το πολύ κάποτε τελειώνει. Πεθαίνει η ψυχή ενόσω το σώμα είν’ ακόμα ζωντανό!

 

Ταυτοχρόνως βεβαίως να μην ξεχνάμε ότι απ’ ό,τι έχει ο καθείς, απ’ αυτό και μόνο μπορεί να δώσει!!! Κι έτσι για όσο δεν αφυπνιζόμαστε* από τον ύπνο τον βαθύτατο εντός του οποίου διάγουμε τον βίο μας και δεν πράξουμε ΕΝ ΚΑΙΡΩ (=εγκαίρως) συνειδητά και με συναίσθηση το ΘΑΥΜΑ, να ΔΙΝΟΥΜΕ απ’ αυτό που ΔΕΝ έχουμε, απλώς και μόνο επειδή ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΘΕΛΟΥΜΕ να δώσουμε, πολλοί θα αργοπεθαίνουν από την ακάλυπτη αυτή ΑΝΑΓΚΗ. Και κάποιοι ελάχιστοι μεταξύ αυτών θα γνωρίζουν το ΑΙΤΙΟ που αργοπεθαίνουν! Κι όλοι μαζί, διατελούντες εγκλωβισμένοι στον φαύλο κύκλο του «απ’ αυτό που έχω, απ’ αυτό μπορώ να δώσω», θα αναπαράγουμε εσαεί την ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ. ΝΕΚΡΕΣ ΨΥΧΕΣ ΣΕ ΖΩΝΤΑΝΑ ΣΩΜΑΤΑ!!!

 

*  είχε πει ο μέγας Ηράκλειτος (αυτός δεν το ‘πε?) ότι οι πλειονότητα των ανθρώπων ζουν κοιμώμενοι μέσα στο όνειρο τους. Αυτό δεν έχει να κάνει με μεταφυσικές ερμηνείες. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Όταν κοιμάται ο άνθρωπος κι ονειρεύεται, «ζει» σε μια «πραγματικότητα». Αντιδρά και συμπεριφέρεται αναλόγως των μεταβλητών που αντιμετωπίζει στην ονειρική του πραγματικότητα. Ο εγκέφαλος του έχει δραστηριότητα παρόμοια με αυτήν του ξύπνιου του. Είναι σε ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ!

Αυτό ακριβώς θέλει να μας πει ο Ηράκλειτος. Ότι άλλο πράγμα η εγρήγορση και άαααλο πράγμα η ΑΦΥΠΝΙΣΗ!!! Στην καθημερινότητα μας (δουλειά, υποχρεώσεις, ψυχαγωγία, σχέσεις κλπ) είμαστε μεν σε εγρήγορση, αλλά ΟΧΙ ΑΦΥΠΝΙΣΜΕΝΟΙ !!!!!!!! Ε?! Πόσο ποιο απλά να το πει ο μέγας φιλόσοφος για να το καταλάβουμε?

 
  ΑΝΑΓΚΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ, ΠΟΥ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ. Ποιες οι ανάγκες του ανθρώπου με το που γεννιέται? Δυο. Μόνον. Μια σωματική. Το Γάλα. Μια ψυχική. Η Αγκαλιά. Προσπαθήστε ν’ αγκαλιάσετε κάποιον ΧΩΡΙΣ να τον αγγίξετε. Δεν γίνεται. Πρέπει ν’ αγγίξεις. Αγγίζω =Αφάω, κι ένα «άγαν» μπροστά, το βλέπετε που πάει? Ε? Ολοφάνερο δεν είναι? Αρκεί να ‘χεις μάτια να δεις. Αναλαμπή! Κάθε μάστορας σε κάποιον τομέα, από καρεκλάς και φανοποιός μέχρι επιστήμων και αστροναύτης έχει ένα «χαρτί» που πιστοποιεί (=σου ποιεί πίστη) για το «μάστορας». Καλά δεν τα λέω φίλη Κρητίδου εκεί στον Αη-Γιάννη?Και η ΑΓΑΠΗ έχει ένα πιστοποιητικό στα «χέρια» της. Την ΑΓΚΑΛΙΑ.Όποιος μάστορας δεν μπορεί να σου ποιήσει πίστη για την γνησιότητα του την αυθεντία του, από μόνος σου γιατί να πιστέψεις? Πιστοποιητικό της γνήσιας αυθεντικής αγάπης είναι η ΑΓΚΑΛΙΑ. Σου συστήνεται αγάπη δίχως αγκαλιά? Μείνε άπιστος!

Μια συνειδητοποιημένη μάνα καλύπτει και τις δυο ανάγκες ταυτόχρονα. Φέρτε στο μυαλό σας την εικόνα του νεογνού που βυζαίνει. Αγκαλιά (η ψυχή αγάλλεται), γάλα (το σώμα ευχαριστιέται =καλή κοιλιά =ευ χάρα =ευχαρίστηση). Όλα τ’ άλλα στην πορεία είναι απλώς επιθυμίες και στην πλειονότητας τους εγωιστικές! Ρητώς και αμετακλήτως δοκώ ότι το πρωτεύων  θηλαστικό του πλανήτη Γη που αυτοαποκαλείται «άνθρωπος», θα γίνει ΑΝΘΡΩΠΟΣ μόνον όταν αναπτύξει μια ακόμα απαραίτητη αίσθηση. Τηλεπάθεια. Διότι ΜΟΝΟΝ ΤΟΤΕ θα μπορείς να χωθείς στο μυαλό και στην καρδιά του άλλου ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ, ΑΜΕΣΑ, χωρίς το «σπασμένο τηλέφωνο», τον «παραμορφωτικό ενισχυτή» που λέγεται λεκτική επικοινωνία. Διότι μόνον ΜΕΣΑ στο μυαλό και ΜΕΣΑ στην καρδιά του άλλου έχεις επικοινωνία =βρίσκεσαι πάνω σε ΚΟΙΝΟ ΤΟΠΟ. ΜΟΝΟΝ ΤΟΤΕ ΠΑΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΕΓΩΙΣΜΟΥ ΘΑ ΕΞΑΧΝΩΝΕΤΑΙ ΕΝ ΤΗ ΓΕΝΝΕΣΗ ΤΗΣ. ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΥΣΙΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ, ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΗ ΛΥΠΗ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΝ ΑΝΑΣΤΕΝΑΓΜΟ ΤΗ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΗ ΧΑΡΑ ΤΗΝ ΑΓΑΛΛΙΑΣΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΤΙΣ ΝΙΩΘΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ, ΤΟ «ΕΓΩ» ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ ΣΑΝ ΒΑΜΠΙΡ ΠΟΥ ΤΟ ΧΤΥΠΑΝΕ ΟΙ ΑΚΤΙΝΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΥΤΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΥΤΕ ΝΑ ΑΡΧΟΥΝ ΟΙ «-ισμοί» ΤΟΥ «ΕΓΩ». Πόσα γαμημένα εκατομμύρια χρόνια πρέπει να περάσουν ακόμα για να λεγόμαστε «άνθρωποι» επί αξία και όχι επί αλαζονεία?! Ε, που να ξέρω. Η ζωή ανήκει στα μη γραμμικά πολύπλοκα συστήματα. Αλλά μπορεί και του χρόνου.

ΑΝΑΓΚΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ, ΠΟΥ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ. ΞΕΡΕΤΕ ΚΑΤΙ? ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΦΥΛΟ, ΦΥΛΗ, ΧΡΩΜΑ, ΗΛΙΚΙΑ, ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ, ΤΟΠΟ, ΠΛΟΥΤΟ, ΤΑΞΗ, ΕΥΦΥΙΑ, ΠΡΟΣΟΝΤΑ, ΥΓΕΙΑ Ή ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΔΙΑΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.

ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΔΙΑΚΡΙΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ! Χε! Νομίσατε θα ‘λεγα Θεός? Μα Θεοί υπάρχουν πολλοί κι έκαστος έχει τους οπαδούς του. Αναλόγως το είδος ανθρώπων. ΓΙΑ ΟΟΟΟΟΛΟΥΣ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ!

ΑΝΑΓΚΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ, ΠΟΥ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ. Αν έχει απομείνει μοναχά η δική του, ας πέσω με λαχτάρα στη δική του ανιδιοτελή ΑΓΚΑΛΙΑ!!! Η ΜΟΝΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΠΟΥ ΣΕ ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΟΟΟΟΟΠΟΙΟΣ ΚΙ ΑΝ ΕΙΣΑΙ, ΟΟΟΟΟΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΣΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ!!!

by Mythaon Pontix (δεινομαλάκιον, όχι τρωκτικόν)

με μουσικό backstage το «γενέθλια» του Νότη Σφακιανάκη….

Τ Ε Λ Ο Σ